Powoli kończę pracę nad ilustracjami. Przeglądając dokumentację znalazłam sporo rzeczy obrazujących rozmaitość doświadczeń związanych z moimi poszukiwaniami. Poniżej p raca nad jedną z pierwszych ilustracji. Pierwotnie planowałam kolorowe linie między pasmami czerwieni. Studiowałam układ pasów kurpiowskich spódnic w "Atlasie Polskich Strojów Ludowych", znakowałam, myślałam,  aż w końcu zrezygnowałam z błękitu, zieleni i żółcieni. Zanim powstała ostateczna wersja tej ilustracji, wykonałam kilka szkiców : Ostrołęka. Wizyta w Muzeum Kultury Kurpiowskiej . Tutaj uczyłam się wystrzygać firaneczki. Cięłam wyrobionymi nożycami do strzyżenia owiec. Okazały się być precyzyjne. Muzeum prezentuje bardzo różnorodne eksponaty etnograficzne, rękodzieło kurpiowskie oraz piękne fotografie z zagadkami. Możemy tam również obejrzeć dokumenty filmowe. W Ostrołęce dobrze zjemy przy regionalnej lekturze oraz zostaniemy zaskocze ni nietuzinkowymi widokami. Kadzidło i Czarnia. Widać i

    Kilka zdjęć z plenerowej wystawy, którą można oglądać przy ul. Starzyńskiego 21 w Wesołej. Ośrodek Kultury w Dzielnicy Wesoła odpowiedział na moją propozycję zorganizowania wystawy. Ilustracje zostały połączone, tworząc pewną narrację. Zarówno treść pieśni, jak i forma wizualna dopełniają się wzajemnie.

Zapraszam do wysłuchania rozmowy, którą przeprowadził ze mną Piotr Dorosz : https://www.polskieradio.pl/8/404/Artykul/2616944,Piesni-kurpiowskie-w-2D?fbclid=IwAR22emB5mkrIL1bCT-ZeQBw4PpncOYldLEtp-HgBOdXqgEEHWsiOb92P3Os Poniżej ilustracja do jednej z pieśni sierocych.

    Nieco przewrotna wycinankowa ilustracja do pieśni " Łoj kedy j á wyjd ë".   „Łoj kedy já wyjdë na charćëńske pole, Łusłysły matula wyrz é kańe moje, wyrz é kańe moje.   Ła chtóz tam wyrz é k á na charć ë ńsk ë m polu, Ło moja córuśu, jidżze ńi do dómu.   Ło moja córuśu, cóz Ci to takégo? Ńe mog ë przesłuchać wyrzékańá twégo.   Ło moja matulu, dałaś m ë w ńewol ë . Dałaś m ë w ńewol ë, jek byśulky w rolë.   Ło moja córuśu, ńe ćérzpśij ńewoly, Móm ja śtéry byśky, dóm ći je do roly.   Chocbyśće ńi daly wsystke śtéry woły, To já juz ńe wyjdë z méj ćęzkéj ńewoly”.   Cytat pochodzi ze „Śpiewnika kurpiowskiego” wydanego przez Związek Kurpiów w 2010 r. w Ostrołęce.

     Praca nad linorytem/monotypią do pieśni "Ściani dumbek, ściani". Powstało kilka wersji odbitek w rozmaitych odcieniach zieleni. Do wykonania matryc użyłam nie tylko linoleum. Płyta pilśniowa oraz szyba były równie przydatne. Powtarzający się wzór ma swoje źródło w koronce zdobiącej fartuch. Przykłady kurpiowskiego zdobnictwa możemy znaleźć w "Atlasie polskich strojów ludowych" wydanym w 1961 r. przez Polskie Towarzystwo Ludoznawcze we Wrocławiu. Strój kurpiowski Puszczy Zielonej bardzo szczegółowo opracował Adam Chętnik. Pieśń możemy usłyszeć na płycie "Etnofonie kurpiowskie. Tribute to Szymanowski and Skierkowski ": https://www.youtube.com/watch?v=h_MltOXYHWw&t=1s

     Wspomnienie z mojego pierwszego pobytu w Myszyńcu oraz praca nad jedną z ilustracji po powrocie. Nocna wycinanka wykonywana małymi nożyczkami zawisła nad ranem na tle kościoła pw. Trójcy Przenajświętszej. Warto odwiedzić tę świątynię. Znajdziemy w niej bardzo piękne polichromie oraz witraże, dzięki którym w nawach bocznych pojawiają się intensywne, a zarazem wysmakowane kolory. Dwie spośród ilustracji są wykonane w całości w technice wycinanki. Fragment prezentowany poniżej został zainspirowany pieśnią "Ła gźes moje kóńe". To utwór o tęsknocie, pamięci i przemijaniu.      Do wystrzygania wycinanek Kurpianki używają nożyc do strzyżenia owiec. To narzędzie zbudowane inaczej niż nożyczki chwytane przez nas kciukiem i palcem wskazującym. Warto spojrzeć, w jaki sposób pracują mistrzynie. Jedną z nich jest niezwykle utalentowana Wiesława Bogdańska, którą miałam zaszczyt poznać. Prace tej artystki cechuje precyzja, a zarazem finezja. Jej twórczość doceniana jest zarówno w Pol